|
DESTACHER, verbe |
[T-L : destachier ; GDC : destachier ; FEW XVII, 198b : *stakka ; TLF : VII, 43a : détacher1] |
I. - | [Préf. de-/des- à valeur d'éloignement] |
A. - | Destacher qqn/qqc. "Dégager qqn ou qqc. d'une attache, détacher" ... ... ... ... ... ... ... ... |
| - | "Enlever qqc. qui sert d'attache" ... ... ... |
| - | Se destacher. "Se dégager d'une attache, se détacher" ... ... |
B. - | P. ext. "Défaire" ... ... ... |
| - | Part. passé en empl. adj. "Défait, dégradé" ... |
II. - | [Préf. de- intensif] |
A. - | Empl. trans. |
| 1. | "Attacher, fixer, planter qqc." ... |
| 2. | "Percer de traits" ... |
| 3. | Destachier le malheur. "Provoquer le malheur" |
| Rem. MARTIN LE FRANC, Estrif D., 1447-1448, gloss. |
B. - | Empl. intrans. "Lancer des traits" ... |
DMF 2020 - Synthèse |
Robert Martin |
|
|